ΕΚΛΟΓΙΚΑ ΟΡΓΙΑ ΣΤΟΝ ΖΑΡΑΚΑ

Εκλογές στην Ελλάδα 20 Φλεβάρη 1905.
Τρία κόμματα διεκδικούν την εξουσία.ΕΘΝΙΚΟΝ ( Θεόδωρος Δηληγιάννης) -ΝΕΩΤΕΡΙΣΤΙΚΟΝ 
( Γεώργιος Θεοτόκης ) –ΤΡΙΤΟΝ ΚΟΜΜΑ (Αλέξανδρος Ζαίμης) .
Νικητής ο Δεληγιάννης από τα Λαγκάδια Αρκαδίας –ο οποίος λίγο αργότερα στις 31 Μαίου δολοφονήθηκε στις σκάλες της Βουλής .
 Με την Διοικητική Μεταρρύθμιση του 1899 ο νομός Λακεδαίμονος (νυν ΛΑΚΩΝΙΑΣ) είχε δύο επαρχίες -  Λακεδαίμονος & ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ ΛΙΜΗΡΑΣ με έδρα τους Μολάους .
 Ο Δήμος Ζάρακα με Βασιλικό Διάταγμα (ΓΕΩΡΓΙΟΣ) του 1880 και Υπουργό Εσωτερικών τον συμπατριώτη Ν.ΠΑΠΑΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟ είχε δύο πρωτεύουσες την Κρεμαστή το Καλοκαίρι και το Κυπαρίσσι το Χειμώνα.

 Παρουσιάζουμε στη συνέχεια ένσταση προς την Βουλή των Ελλήνων –κατά του κύρους τη εκλογής βουλευτών της επαρχίας Επιδαύρου Λιμηράς από τον υποψήφιο βουλευτή Γεώργιο Καπιτσίνη. 
 Για την ιστορία ο Γ.Καπιτσίνης καταγόταν από την περιοχή Μονεμβασίας ήταν στρατιωτικός –βουλευτής κατά την περίοδο 1902-1904 στην συνέχεια μετανάστευσε στην Αμερική και επέστρεψε να πάρει μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους 1912-1913 όπου έπεσε ηρωικά μαχόμενος,
Γράφει μεταξύ των άλλων στην ένστασή του.

Ένστασις Γ.Π. Καπιτσίνη υποψήφιου βουλευτού Επιδαύρου Λιμηράς ,αποτυχόντος και Θ.Χ.Καπιτσίνη εκλογέων αμφοτέρων κατοίκων Αθηνών. 
 Κατά του κύρους της κατά την 20ην Φεβρουαρίου ε.ε. ενεργηθείσης εκλογής βουλευτών της επαρχίας Επιδάυρου Λιμηράς διά τους εξής λόγους:

Η αξίνη & το υπόδημα

Ολοι ασφαλώς θα γνωρίζουν την Αριάνα του Γέρακος ,και όσοι δεν την γνωρίζουν θα τους διαφωτίσουμε .
Η Αριάνα λοιπόν δεν είναι πόλις είτε χωριό ,είναι μια περιφέρεια περιβαλλόμενη προς ανατολάς από την θάλασσα του Αιγαίου, και προς Δυσμάς από τον Πάρνωνα .
 Τα παλιά τα χρόνια ζούσαν εκεί τρεις Ζαρακίτες ιθαγενείς ,οι οποίοι είχαν όλη την περιοχή κατακτήσει,είχαν δε αποκτήσει στάνες γαιών εις την καλλιέργεια των οποίων και επιδίδοντο. Μακριά από κάθε κίνηση και συναναστροφή –ζούσαν μια ζωή απομονωμένη,με ενδυμασία το ρασοβράκι και ποδεμήν την ξυπολησιά και μόνον όταν θέλανε να πανε στον Γέρακα ή στην Ρηχιά φορούσαν τα τσαρούχια ,ζούσαν δηλαδή μια ζωή ασκητού,με μόνη την φροντίδα την αξίνα και το τσαφάρι.
 Μια ημέρα αφού εγευμάτισαν με ελιές από τον σωρολόκο ,και λίγο παραμελημένο ξεροτύρι, έκαναν μεταξύ των μια συμφωνία.Η συμφωνία περιστρέφετο εις την εξασφάλιση του βραδινού δείπνου.
Δηλαδή υποχρεώθη ο ένας να πάει με γιδοπρόβατα προς το βουνό,οι δε άλλοι δύο να κατεβούν στη θάλασσα ,και να ψαρέψουν κανενα πετρόψαρο για να φαν το βράδυ.
Έπειτα από λίγα λεπτά ξεκίνησαν ο ένας για την πλαγιά του βουνού ,οι δε άλλοι δύο οπλισμένοι με τα πρόχειρα εργαλεία του αλιέως για τη θάλασσα.
 Η κοντινή όμως απόσταση που χωρίζει την σπηλιά που είχαν το νοικοκυριό τους ,με την ακτήν ,τους διευκόλυνε και εις την γρήγοριν μετάβαση των εκεί.
Η τεμπελιά όμως ,η ζέστη του μεσημεριού ,τους ώθησε να καθίσουν στο ακρωτήρι απολαμβάνοντας την θέα που απλώνετο γύρω τους. Έτσι ρεμβάζοντας εκάθησαν πολλή ώρα ,όταν άξαφνα αντίκρυσαν ένα μισοφθαρμένο παπούτσι ,που το είχε σπρώξει ως εκεί η προ ολίγον αγριεμένη θάλασσα.
Στο αντίκρυσμά σου απόρησαν οι δυο και διερωτωνται τι είδους αντικείμενο ήτο αυτό.
Εις μάτην όμως ,κανεις δεν ήξερε να δώσει την απάντηση.

ο Βατικιώτης ΒΟ(ι)ΩΝ

                  6-1-2016 ..  Ο  αγιασμός  των  "μολυσμένων "   υδάτων   στην Νεάπολη

Ζαρακίτικη ομορφιά και ο ΧΡΟΝΟΣ

Λένε  πως  ο χρόνος  είναι εχθρός  της  αθωότητας  και της  ομορφιάς

οι  φωτογραφίες  του συμπατριώτη  μου  ΧΡΗΣΤΟΥ   ΧΕΛΙΩΤΗ   μαρτυρούν  το αντίθετο

τις  παραθέτω   με επτά λέξεις  στην  σειρά ...... όσες  και οι εικόνες

γιατί  πιστεύω  ότι  το τοπίο  ενός  τόπου  εμπεριέχει  και την προβολή  της ψυχής των  κατοίκων  του

ταξίδι  -  πείσμα  - επιβίωση  - αγώνας  - ψήλωμα  -  λευτεριά  -  ρίζες