αχ .... ρε ΣΤΑΜΑΤΙΑ


                                                                 ............ .χειμώνας  73
                                                                                -  που  κρύβεται  το τομάρι ;
                                                                                -  Κύριε, μήπως  πρόκειται  περί παρεξηγήσεως ; θέλω  να ειπώ...
                                                                                -  κερί  και λιβάνι, κυρά μου. και  θα  μιλάς μόνο  όταν σε
                                                                                   ρωτάνε, ξηγηθήκαμε ;
                                                                                -  είμαι το γένος  Αργυροπούλου εγώ, κύριε. γνωριζόμαστε 
                                                                                   οικογενειακώς  με  τον υποστράτηγο.  ........................................
                                                          
                                                                                 ( ένας  μονόλογος  μιας  ζωής -  η πραγματική  ιστορία  μιας  χώρας )


ΤΖΑΝΕΙΟ .....& Πετρολεκας


 

το  ΤΖΑΝΕΙΟ  Γενικό  Νοσοκομείο  Πειραιά  ιδρύθηκε  με  δωρεά  του εμπόρου Τζάνε .
Ο θεμέλιος  λίθος  τέθηκε  το  1866  και τα εγκαίνια  έγιναν  το 1873 ( φωτο ) 
Μεγάλος  ευεργέτης  του νοσοκομείου  ο συμπατριώτης  μας  ΓΕΩΡΓΙΟΣ  Ν.  ΠΕΤΡΟΛΕΚΑΣ 





έφυγε .... μια ΑΡΧΟΝΤΙΣΣΑ




Στις 8 Οκτωβρίου απεβίωσε στο νοσοκομείο των Μολάων και κηδεύτηκε την επομένη στο Χάρακα η Μαρίκα Πετρολέκα χήρα του Δημητρίου Πετρολέκα σε ηλικία 84 ετών.
Η εξόδιος ακολουθία έγινε στον Ιερό Ναό των Τριών Ιεραρχών του Χάρακα χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Δωδώνης  κ.κ Χρυσοστόμου και πλειάδος ιερέων πρωτοφανούς σε αριθμό σαράντα από την Αθήνα ,από την περιφέρεια των Μολάων όπου υπηρετεί ως Αρχιερατικός Επίτροπος ο Πατήρ Γεράσιμος Πετρολέκας γιος της αποθανούσης ,και από αλλού.
 Ο Σεβασμιώτατος μητροπολίτης Μονεμβασίας και Σπάρτης κ.κ.Ευστάθιος ,παρά την επιθυμία του ,δεν παρέστη λόγω της συμμετοχής του στις εργασίες της Ιεραρχίας της Ελλάδος.
 Επίσης πρωτοφανής υπήρξε η παρουσία γνωστών και φίλων από την ευρύτερη περιοχή και κυρίως από Μολάους ,όπου με μεγάλη συγκίνηση παρακολούθησαν την ακολουθία και την ταφή.
 Η Μαρίκα ,κόρη του Δημητρίου (Τζίμη) Παπαγεωργίου ,είχε παντρευτεί τον Δημήτριο Πετρολέκα με τον οποίον απέκτησαν τέσσερα εκλεκτά παιδιά
Τον αρχιμανδρίτη Πατερα Γεράσιμο που ζει στους Μολάους ,τον Αναστάσιο που ζει αποκατεστημένος στην Αθήνα ,την Κούλα που ζει παντρεμένη στην Πάτρα και τον Γιάννη που ζει στο χωριό ,πιστός και δυναμικός εργάτης της γης.
 Η απώλεια της Μαρίκας ελύπησε και συγκίνησε βαθιά εκτός από τους συγγενείς όλους όσους την εγνώρισαν ,γιατί ήταν πρόσωπο πολύ αγαπητό ,όπως και αυτή είχε αγάπη προς όλους τους ανθρώπους.


το ΠΟΝΤΙΚΙ ... στον κάβο - Μαλιά








Ένας πραγματικός γεωλογικός θησαυρός στην «άκρη του κόσμου».
Λιγα χιλιόμετρα από τον παγκοσμίως γνωστό Κάβο Μαλιά ,στη συνέχεια της ακτογραμμής της δεύτερης σε συχνότητα ,μετά το Γιβραλτάρ ,θαλάσσιας διόδου ,στην Αγία Μαρίνα Λακωνίας,ένα από τα μεγαλύτερα απολιθωμένα δάση της χώρας μας αναδεικνύεται κυριολεκτικά από τα πρασινογάλαζα νερά του Μυρτώου.
Το απολιθωμένο φοινικοδασος Βοιών Λακωνίας ,ένα μοναδικό γεωλογικό μνημείο , «πιστοποιήθηκε» στα τέλη της δεκαετίας του 1990 έπειτα από υπόδειξη κατοίκων στον καθηγητή του Τμήματος Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος του Πανεπιστημίου της Αθήνας Ευάγγελο Βελιτζέλο.
 Οι έρευνες που ακολούθησαν ,ξεπέρασαν κάθε προσδοκία .Η μονδικότητά του σε σχέση με τα άλλα απολιθωμένα δάση της χώρας (Λέσβου,Έβρου,Καστοριάς ,Κοζάνης κ.ά.) έγκειται στο γεγονός ότι εκτείνεται παραλιακά και μέσα στη θάλασσα ,ο τρόπος απολίθωσης υπήρξε εντελώς διαφορετικός ,ενώ υπάρχει πλήθος ευρημάτων απολιθωμένης θαλάσσιας πανίδας (όστρακα,αχινοί κ.ά.)
 Σήμερα όσοι θέλουν να θαυμάσουν το μοναδικό αυτό δημιούργημα της φύσης (μας πάει πίσω κατά 2-3 εκατομμύρια χρόνια) θα πρέπει να έχουν τη διάθεση να συμμετέχουν στο γνωστό παιχνίδι του κρυμμένου θησαυρού ,αφού το να βρεθείς στον χώρο και να εντοπίσεις το σημείο είναι μάλιστα εν πολλοίς θέμα τύχης.
Καμία σήμανση ,καμία ταμπέλα που να σε καθοδηγεί και να σε κατευθύνει σε έναν χωματόδρομο 2-3 χιλιομέτρων και κυρίως καμία επιγραφή πληροφοριών όταν πια φτάσεις εκεί.