ο λαικός ποιητης ... φριτζηλάκος





                                                                       ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ
                                    Όποια καρδιά πληγώθηκε και σήμερα πονάει,
                                    μόνο οι καρδιές που πόνεσαν , ξέρουνε τι ζητάει.
                                    Δεν ξέρεις πως πληγώθηκα ,για σένανε μικρό μου
                                    και δεν υπάρχει φάρμακο , να γιάνει τον καημό μου.
                                    Όμορφη είσαι το πρωί και άσχημη το βράδυ
                                   τα μάτια μου σε κάνουνε για η γνώμη μου αλλάζει ;
                                   Να μ’αγαπάς με την καρδιά και όχι με τα χείλη
                                   το να μου λένε σ’αγαπώ μου το ΄χουν πει βρε χίλιοι.
                                   Χωρίς εσένα δεν μπορώ , κούκλα μου για να ζήσω ,
                                   σκέψου λοιπόν το λάθος σου , προτού καώ και σβήσω.
                                   Σα λουλουδάκι της αυγής , κάθε πρωί μπροστά μου
                                   μου έχεις κρύψεις την καρδιά, και όλα τα σωθικά μου.
                                  Αν ήταν με το βάψιμο να κρατηθούν τα νιάτα
                                  ποτέ δε θα γερνάγαμε μικρή μου μαυρομάτα
                                  Ψάχνω να βρω μια καρδιά να τη συρματοπλέξω
                                  να της κρατάω τα κλειδιά , πάντα να την ελέγχω.

                                                               ΤΗΣ ΖΩΗΣ
                                Όταν γεράσει ο άνθρωπος δεν έχει πια αξία
                               είναι σαν το γραμμάτιο που λήγει η προθεσμία.
                               Όλα τα καταφέρανε οι άνθρωποι μέσα στη φύση
                               Αυτό που δεν καταφέρανε να γίνουν όλοι ίσοι.
                              Πρέπει να ζήσεις μοναχός, πρέπει να ζήσεις μόνος
                              για να μπορέσεις για να δεις τα σφάλματα του κόσμου.
                              Κανείς δεν είναι τέλειος εδώ σ’αυτή την πλάση
                              μόνο οι συνθήκες της ζωής το έχουνε διδάξει.
                              Με βασανίζει ο καημός και θα με φάει το ντέρτι
                              γιατί ο ψεύτικος ντουνιάς να καταντήσει έτσι.
                              Μια αλήθεια ψάχνω για να βρω μου λεν πως είν’κρυμμένη
                              εκείνοι που την ξέρανε λεν είναι βαθιά θαμμένη.
                              Στον κόσμο το σημερινό δε θέλω πια να ζήσω
                              γιατί ό,τι σου παίρνουνε δε στο γυρίζουν πίσω.
                              Τι να την κάνω τη ζωή που πέρασε και πάει.
                              Τώρα που έμαθα να ζω και δε μ’ακολουθάει.


                                                 ΑΝΘΡΩΠΕ ΠΑΡΑΨΗΛΩΣΕΣ
                                Άνθρωπε παραψήλωσες και πας να καταχτήσεις
                                μα είναι άλλος πιο ψηλά δεν ξέρω αν θα σ’αφήσει.
                                Συγκέντρωσε τη σκέψη σου, στη γη που σου ανήκει,
                                κι άσε του σύμπαν το κενό , που πας να κατακτήσεις
                                Μην ξεπερνάς τα όρια που σου έχουν υποβάλλει,
                                τα αστέρια και τον ουρανό τον κουμαντάρουν άλλοι.


                                                            Ο ΦΤΩΧΟΣ
                                Για δεν μπορεί και ο φτωχός ποτέ του να γλεντήσει;
                                Να βγάλει εισιτήριο, να πάει στο Παρίσι;
                                Μέρα και νύχτα στη δουλειά , ποτές δεν σταματάει ,
                                αν δε δουλέψει ο φτωχός , πλούσιος δεν γλεντάει.
                                Μια αδικία στη ζωή Ποιος όμως θα τη φτιάξει;
                                Να μην μπορεί και ο φτωχός Τίποτα να απολαύσει.







Μια απολιθωμένη ... αγκαλιά




                              απο   άλλη   εποχή  .....  ίσως   και  απο  άλλον  πλανήτη
                              ένα  ζευγάρι  αγκαλιά  .....απολιθωμένο..
                              το  συναντάς  στο ΧΑΡΑΚΑ 


όι.. όι.. όι.. όι.. όι........




  


            Χειμώνας του 1965 .. Δεκέμβρης μήνας .
            Το καλύβι πέτρινο … 10 μέτρα γης.
            Το κρεβάτι από σκίντα ξεραμένα - ένα σάισμα – ένα χιράμι ....
            Το φαναράκι –ένα λυχνάρι και στη γωνιά μια πιροστιά...
            Για στέγη 2-3 φύλλα τσίγκος
            στο στανοτόπι του Μαστέχα –στις ΄΄σπηλίτσες΄΄ .     
            ………………………………………………………………
           Δυό αδέρφια αμίλητα ... όρθια  
           ο μικρότερος τ’αποφάσισε …… Μα η ξενιτειά – ζωντανός χωρισμός
           έξω η σπηλιά – το μαντρί – η στέρνα   και μια ΄΄παλιβίτσα΄΄ έτοιμη για γέννα...\
           …………………………………………………………..  
          Στον αποχωρισμό δεν αλλάζουν ματιές ……
          ο ένας αγναντεύει το ’’ σκαρδάκι’’……. ο άλλος τον ελαιώνα της θεια-Ρηνιώς…
          κι ύστερα μια δρασκελιά προς τη συρμή...
          Γύρω η απόλυτη σιωπή ... Ζωντανός χωρισμός
          οι άντρες δεν λυγίζουν ...το κλάμα βουβό
          στο βάθος η Παραπόλα –η Φαλκονέρα ... και ένα αγιάζι τρύπαγε κόκκαλα.
           ………………………………………………………..
           Ξάφνου απ’τα ΄΄ντουφεκάκια΄ ΄     όι όι όι όι όι........
           κραυγή – λυγμός ...... ένα τραγούδι
           η ξενιτειά – ο ζωντανός χωρισμός……. ένα σινιάλο λύτρωση ……ο αποχαιρετισμός
           κι ύστερα η απάντηση ......
          όι όι όι όι όι όι ... απ’ το στανοτόπι …..
            το κατευόδιο στο μικρότερο αδερφό.
         Τούτο συνεχίστηκε ώρα…….. σπηλιά Κοτρώνη – χούνη ...
          στις βόλτες του Σταυρού έγινε αντίλαλος στο φαράγγι…..
         όι όι όι όι……. όι όι όι όι….. όι όι όι όι……. όι όι όι όι
         σαν ουρλιαχτό λύκων –για τη ζωή –την τύχη-την Αυστραλία .
         Στην Αγία Παρασκευή ο ήχος χανόταν σιγά - σιγά ... ύστερα σιωπή ……. απόλυτη σιωπή……  
          ……………………………………………………………………………….
         στο στανοτόπι ο Κώστας χάιδεψε την παλιβίτσα ...
        έριξε στην κορύτα μπαμπακόσπορο – αγνάντεψε το Μυρτώο ...
        ΄΄Α! Ρε Νίκο ...θα ξαναβρεθούμε; ΄΄  

      ( Μετά από 4 χρόνια ο πατέρας μου πέθανε ... Ο μπαρμπα-Νίκος πέθανε προχθές στην
        Αυστραλία -...δεν ξαναβρέθηκαν.) σ.π

  


Στις 13 Οκτωβρίου τρέχοντος έτους απεβίωσε στη μακρινή Αυστραλία σε ηλικία 93 ετών ο αγαπητός μας συμπατριώτης ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΠ.ΠΕΤΡΟΛΕΚΑΣ.
Ο Νίκος ήταν ένα από τα έξι παιδιά (4 αγόρια και 2 κορίτσια) του μπαρμπα- Σπυροτσιβίλη.
Είχε παντρευτεί την Πετρούλα Μανίκη από το Λαμπόκαμπο και απέκτησαν τρεις κόρες αποκατεστημένες οι δυο στην Αυστραλία και η Τρίτη στην Αθήνα.

το φθινόπωρο ......


 


    
                Το φθινόπωρο είναι μια δεύτερη άνοιξη  -  όταν κάθε φύλλο είναι ένα λουλούδι

                                                                                                                            Καμύ Αλμπέρ