το χαμόγελο δεν θα μας το πάρουν ... ποτέ


  "φουσέκας "  σε  ρόλο   ΜΕΡΚΕΛ   -  " καπουρνάρος"  η  ΕΛΛΑΔΑ

                                                                                 λυχναρι - τευχος 23

Μοναστήρι ΑΓΙΩΝ ΘΕΟΔΩΡΩΝ 1698 -1699 μ.χ


Ως προς την εκκλησιαστική περιουσία ,η γενική απογραφή της ήταν μια από τις πρώτες ενέργειες των Γεν.Προνοητών και συγκεκριμένα του Grimani,αμέσως μετά την κατάκτηση της Πελοποννήσου.
Ύστερα από κοινοποιήσεις σχετικών διαταγών των ενετικών αρχών από τους επισκόπους ,οι ηγούμενοι των μονών υποχρεώνονταν να αποστείλουν ειδικές εκθέσεις με τις οποίες πληροφορούσαν για την περιουσία, το προσωπικό και την εν γένει κατάσταση των μοναστηριών.
Τα στοιχεία αυτά ήταν απαραίτητα στους Βενετούς ,γιατί και τα κτήματα των μοναστηριών υποχρεώνονταν στο φόρο της δεκάτης.
Στην περιοχή του Μυστρά ενοικιαστές του φόρου αυτού αναφέρονται ηγούμενοι.
Από τον ηγούμενο της μικρής μονής του Αγίου Θεοδώρου στο Χάρακα της Κρεμαστής είχαν αποσταλεί δύο τέτοιες εκθέσεις κατά τα έτη 1698 και 1699 προς τον επίσκοπο Ρέοντος και Πραστού.
Σύμφωνα με την πρώτη έκθεση (14 Δεκεμβρίου 1698) στο μοναστήρι ζουν ο ηγούμενος Αθαναήλ με έναν ιερομόναχο και η περιουσία του είναι :

Αμπέλια 15 ξιναρίων ( 
Χωράφια στο Χάρακα 24 μετρητικίων
Χωράφια στο Λάμπο 8 μετρητητικίων
Χωράφια στη Μακριά Λάκκα 6 μετρητητικίων
2 μελίσσια
1 κελί στην Κρεμαστή

Στο δεύτερο σημείωμα (10 Νοεμβρίου 1699)ηγούμενος είναι πιθανότατα ο ίδιος ,ο παπα-Ναθαναήλ από τα Τζίτζινα ,υπάρχει ένας ιερομόναχος,ο Στάθης και η περιουσία του είναι :

Χωράφια στο Χάρακα 22 μετρητητικίων
Χωράφια στο Λάμπο 9 μετρητικίων
Χωράφια στα Νιάτα 4 μετρητικίων
1 κελί μέσα στο χωριό Κρεμαστή .


ΠΑΛΙΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ......

Κωτσοβάκης - Κατσάκος

Ο παππούς ο Παναγιώτης ο Κωτσοβάκης είχε μεγάλη αδυναμία στο Χαρακιώτικο κρασί όπως και οι φίλοι του.Πάντα τους έλεγε «κοιτάξτε άμα πεθάνω θέλω τούτο το πεντογάλονο να μου το βάλετε κοντά να έχω να βρέχω τα χείλη μου .»
Ο μπαρμπα Θόδωρος ο «κατσάκος» τα λόγια του παππού τα έβαλε καλά στο νου του.
Βλέπετε ήταν φίλος και τα πίνανε μαζί.
Πέθανε ο παππούς και την ώρα της ταφής ,ο μπαρμπα Θόδωρος αγκαλιά το πεντογάλονο έκλαιγε το φίλο .Χωρίς να είχε ξεχάσει την εντολή έβαλε το πεντογάλονο δίπλα στο νεκρό.
Κάποιος όμως δεν τον άφησε να βάλει το κρασί στον τάφο νομίζοντας ότι ήταν αμαρτία.
Ο μπαρμπα Θόδωρος αγριεμένος του είπε :
«Κάνε πέρα και άστο μην μπεις και εσύ». Το γαλόνι μπήκε.
Τα χρόνια πέρασαν ήρθε η ώρα να βγάλουμε τον παππού.Δεν μπορούσε να λείπει ο μπαρμπα-Θόδωρος ,μπορεί να ήθελε να δει - αν ο φίλος του ήπιε το κρασί.
Το πεντογάλονο βρέθηκε είχε σαπίσει όμως ο φελλός και ήταν γεμάτος νερό.
Ο μπαρμπα Θόδωρος ρώτησε μήπως ήταν καλό για να δοκιμάσει.

                                                     γράφει  ο παναγιώτης  πριφτάκης - ΛΥΧΝΑΡΙ  11

η πιο γλυκιά πατρίδα.......είναι η καρδιά



Σύλλογον συσταθέντα και τούτον κατά έτος 1938 εις Ocland της Καλλιφόρνιας με πρωτοπόρον διά την ίδρυσιν αυτού καθώς και γενικόν του γραμματέα τον κ.Γεώργιον Μιχ.Πετρολέκαν.
Προήλθε,δηλαδή,ο σύλλογος ούτος εκ της κατά το έτος 1937 συσταθείσης εις Οκλαν επιτροπής προς συλλογή εράνων δια την αποπεράτωσιν ,του κατά την εποχήν εκείνην ανεγειρομένου εν Χάρακι καθεδρικού ναού της κοινότητος ,- ως μη επαρκέσαντος προς τούτο του σχετικού κληροδοτήματος αειμνήστου Γεωργίου Πετρολέκα –καθώς και δι άλλας ανάγκας της κοινότητος .
Και η οποία επιτροπή τότε τόσον επιτυχώς ειργάσθη εν συνεργασία και με τον σύλλογον Κυπαρισσιωτών ,ώστε εκρίθη σκόπιμμον,διευρυνομένη και μονιμοποιημένη να μετατραπεί εις σύλλογον .
Πρώτος και σχεδόν μόνιμος πρόεδρος του συλλόγου τούτου από της εποχής της συστάσεώς του και μέχρι του έτους 1948 υπήρξεν ο κ.Μιχαήλ Κ.Πετρολέκας θητεύσας συνεχώς επί μίαν δεκαετίαν ως τοιούτος ,ίνα τον διαδεχθή ο μη επιζών την σήμερον Κωσταντίνος Λ.Πετρολέκας καθώς και άλλοι μετά τούτον.
Είναι αληθές ότι ο αριθμός των μελών του συλλόγου τούτου των Χαρακιωτών υπήρξεν αρχικώς ,όπως και μέχρι σήμερον ακόμη,σχεδόν ασήμαντος.
Δοθέντος όμως του ζήλου και της αφοσιώσεως αυτών προς τους σκοπούς της Οργανώσεως , δυνάμεθα να είπωμεν ότι η δράσιν αυτού υπήρξεν όντως αξιοσημείωτος .
Διότι πλην της γενναίας χρηματικής συμβολής αυτού προς την αποπεράτωσιν του ανεγειρομένου ναού της κοινότητας ,περί της οποίας ήδη ωμιλήσαμεν,εξησφάλισε εισαύτως την, ιδίαις αυτού δαπάνες ,παραμονή επί μία διετίαν ιδίου ιατρού εν τη κοινότητι, όπως επίσης ο ίδιος απέστειλεν άμα τη άρσει του αποκλεισμού επί κατοχής σημαντική ποσότητα αλεύρων,ειδών ρουχισμού και υποδήσεως εις τους κατοίκους της κοινότητος ,καθώς και άλλων ειδών ακόμη,οι οποίοι κάτοικοι,όπως άλλωστε και οι άλλοι Ζαρακίται και λοιποί Έλληνες εν γένει,ως εκ της καταστάσεως εν τη οποία διετέλουν συνεπεία του αποκλεισμού πραγματικώς ανακουφίσθησαν.
Επίσης δυνάμεθα να αναφέρωμεν και την υπό του ιδίου τούτου συλλόγου Χαρακιωτών Αμερικής διάθεσιν χρηματικού ποσού άνω των δύο χιλιάδων δολλαρίων (2.000) διά την πλήρη επισκευήν και ανακαίνισιν του σχολείου της κοινότητος ,δι ανανεώσεως του δαπέδου ,διαρρυθμίσεως του ισογείου του εις πραγματικήν δευτέραν σχολικήν αίθουσαν ,μεγενθύσεως της κλίμακος και σμικρύνσως των παραθύρων καθώς και δι επίστρωσιν επίσης του προαυλίου του διά παχέος στρώματος τσιμέντου.
Και τας οποίας επισκευάς και συμπληρώσεις επεσφράγισεν ολίγον μετά ταύτα ο εκ Χάρακος καταγόμενος και καλώς εγκατεστημένος εις Μόντρεαλ του Καναδά κ.Λεωνίδας Πριφτάκης,δι ανανεώσεως της οροφής του ιδίου τούτου κτιρίου του σχολείου ,απειλούσης πλήρη σχεδόν κατάρρευσιν ,και εμπλουτισμού του διά νέων καινουργών θρανίων ,έδρας ,διαφόρων σχολικών οργάνων και επίπλων καθώς και άλλων ειδών ακόμη,δαπανήσας και ούτος προς τον σκοπόν αυτόν ποσόν ωσαύτως άνω των δύο χιλιάδων δολλαρίων (2.000)
Εις το ενεργητικόν του ιδίου τούτου συλλόγου των Χαρακιωτών Αμερικής πρέπει να εγγραφεί επίσης και η δαπάναις τούτου επένδυσιν του εσωτερικού της εκκλησίας της κοινότητος διά τσιμεντοκονίας μετ’επιχρίσεος αυτής ,η επίστρωσις του δαπέδου της δια σιδηροπαγούς σκυροκονιάματος μετά μωσαικού και διαφόρων εγχρώμων γραφικών παραστάσεων ,όπως επίσης και η διά μαρμαρινων πλακών επένδυσις των προ του ιερού αναβαθμίδων .
Εργασία διά την οποίαν διετέθη ποσόν άνω των τεσσάρων χιλιάδων δολλαρίων(4.000)
Και την οποίαν εργασίαν συνεπλήρωσεν τελικώς και πάλιν ο ίδιος ως άνω Κ.Λεωνίδας Πριφτάκης διά πλήρους ανακαινίσεως και αγιογραφήσεως αυτού ,καθώς και της δωρεάς τριών πολυελαίων από μέρους της συζύγου του αξιότ.κ.Ελένης Πριφτάκη ,δαπανήσαντες αμφότεροι οι σύζυγοι προς τον σκοπόν αυτόν χρηματικόν πόσον άνω των δυόμιση και πλέον χιλιάδων δολλαρίων(2.500)!
Ανεξαρτήτως όμως και πέραν της δράσεως του συλλόγου τούτου Χαρακιωτών και πολλοί άλλοι Χαρακιώτες διαμένοντες εν ταις Ηνωμένες Πολιτείες ατομικώς κινούμενοι προσέφερον άλλοτ’άλλα ποσά υπέρ του Χάρακος.

οι άλλες ειδήσεις..........ΟΧΙ του " Τράγκα"


ένα  μάτσο  λουλούδια  απο τον κήπο  μου
λίγο  πριν την φθινοπωρινή  μπόρα

Ο πατέρας  γυμνάζει  την μέση ....  Ο γιος  καμαρώνει..
                                                                   το σάββατο  στο αλσος...

Να  είστε   αχόρταγοι  και τρελλαμένοι..

                               ΣΤΗΒ  ΤΖΟΜΠΣ 1955-2011




σαν  θα σμίξουν  οι ανάσες  -  θα  φουσκώσουν  τα πανιά

αντηβηχικα σιρόπια ... το 1821





Βήχας ξηρός

Βήχας ξηρός λέγεται ούτος ,διότι οι πάσχοντες βήχοντες δεν εκβάζουσι φλέγμα,ή πολλά ολίγον.
Εις τούτον τον βήχα ωφελεί το βούτυρον του κακάου ,ο λειχήν ο ισλανδικός ,η μολόχα ,η σκορτσονέρα .Το τραγάκανθον .Το ψύλλιον  .Το σκιλλοκρόμμυδον .Το νωπό γάλα των ζώων.Το λαύδανον όμων με το ανώδυνο ρευστόν ,πνίμενον ρουφιστά εις θερμόν κόχλασμα εσπέρας και πρωί ,ωφελεί τα μέγιστα δια τινάς ημέρας εις δόσιν από 8 στάγματα.
Λέγει και ο Ιπποκράτης ,ότι «Εις όσους συμβαίνουσι βήχες ξηροί διά πολύν καιρόν ,και ολίγον ερεθιζομένους εις τους καυσώδεις πυρετούς ,αυτοί δεν διψούσι τόσον πολύ.»

Κακάον
Το κακάον,ο καρπός του οποίου θεόβρωμα λέγεται ,είναι φυτόν πολύζωον της Αμερικής .
Οι καρποί του μοιάζουν με λεπτοκάρυα ,αυτοί περιέχουν εν πηκτόν βούτυρον και νοστιμώτατον ,εκ του οποίου κατασκευάζουν οι Ευρωπαίοι την κικολάταν.
Δύναμ.  Θρεπτικόν και μαλακτικόν.
Μεταχ.  Εις τον βήχα ,κώλικας,νεφρίτην,στραγγουρίαν,και δυσεντερίαν .
Δόσιν    Τον καρπόν όσον θέλει τις.

Λειχήν Ισλανδικός
Ο λειχήν είναι φυτόν τι παρασιτικόν λεγόμενον το οποίον φύεται εις τα δρύς,εις ξηρούς και πετρώδεις τόπους,όπου συνάζεται προς το Φθινόπωρον ,το χόρτον τούτο είναι πικρότατον και συπτικόν.
Δύναμ.  Θρεπτικός και αδυναμωτικός.
Μεταχ.  Εις τον μαρασμόν,φθίσιν ,αιμόπτυσιν και βήχα χρονικόν.
Δόσιν    Του χόρτου δρ.4 εις νερόν βραστό δρ.100.

 Μολόχα
Φυτόν πολύζωον και χλωρόν ,το οποίον φύεται παντού εις τους κήπους του κόσμου ,ανθίζει το θέρος με κυανά άνθη.
Δύναμ.  Μαλακτικά και οινητικά
Μεταχ.  Εις τον βήχα και στραγγουρίαν ,εις τας φλεγμονάς ,και αιμορροίδας και δισκοιλιότητας.
Δόσις    Όσα φύλλα φτάνουσι να γίνη κόγχλασμα ,ή κατάπλασμα .ή κλυστήριον.

Σκορτσονέρα
Φυτόν πολύζωον ,φυόμενον εις πλήθος εις την Ισπανίαν και εις τους κήπους της λοιπής Ευρώπης .Αι ρίζαι της είναι μελαχριναί έξωθεν ,και λευκαί έσωθεν.
Δύναμ.  Θρεπτική.
Μεταχ   Εις τον βήχαν και βραχνάδαν
Δόσις    Των ριζών δρ.4 εις νερόν βραστόν δρ.100.

ΛΑΜΠΡΙΝΟΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ.....αγωνιστης του 1821



Ένας άγνωστος αγωνιστής του 1821 από το Ζάρακα
Εις το παρόν ιστορικόν σημείωμα θα παρουσιάσωμεν έναν άγνωστον αγωνιστήν της εθνεγερσίας του 1821,τον Λαμπρινόν (Λάμπρον) Παπαγεωργίου εκ του χωριού Xάρακος της Επιδαύρου Λιμηράς και θα προεκταθώμεν όπου πρέπει.
Διά τον ανωτέρω αγωνιστήν υπάρχει φάκελος εις τα μητρώα αγωνιστών της Εθνικής (Βαλλιανιείου)Βιβλιοθήκης Αθηνών ,όπου περιέχει διάφορα έγγραφα εκ των οποίων θα καταχωρήσω ή μνημονεύσω τα πλέον σημαντικά.

Κεκυρωμένον αντίγραφον της υπ’αριθμόν 4178/3-10-1824 διαταγής του Υπουργείου των Πολεμικών ,διά της οποίας ικανοποιείται εις τον ανωτέρω αγωνιστήν υπ’αριθμόν 4946/28-9-1824 δ/γή του Εκτελεστικού Σώματος διά της οποίας …………………..
«ο κύριος Λαμπρινός Παπαγεωργίου προβιβάζεται εις τον βαθμόν της εκατονταρχίας.»

Το μαρτυρικόν των ιερέων και προκρίτων του δήμου Ζάρακος διά την επαξίαν συμμετοχήν του εις τους αγώνας της Εθνεγερσίας έχουν ούτω……………
«Οι κάτοικοι πρώτιστοι της κωμόπολης Κρεμαστής και των πέριξ αυτής λογγαρίων ομολογούμεν εν καθαρά αληθεία ότι ο κύριος Λαμπρινός του ποτέ Νικολού παπα-Γεωργίου ,ήτο επικεφαλής των στρατιωτών Χάρακος και γενικώς τζαούσης του καπετανιου Γ.Π.Δρίβα επάνω εις όλους τους στρατιώτας της επαρχίας μας Επιδ.Λιμηράς ,αναφαινόμενος πάντοτε όπου η ανάγκη της πατρίδος απαιτούσεν ,πολεμών κατά των Τυράννων με τον ζήλον και προθυμίαν απαρχής της ιεράς μας επαναστάσεως μέχρι τέλους.
Εφάνη υπέρμαχος ζηλωτής και γενναίος πολεμιστής εις όλας τας μάχας ,όπου έτρεξεν ομού με τον άνωθεν Δρίβαν ,καθώς και με τον αείμνηστον Ηλίαν μπεζαιδέ ,καθώς και με τον κύριον Ιωάννη Ευγενίδη.