σπυρος πετρολεκας: Απριλίου 2009

Επιτέλους!!!!

...Εναπόκεινται στο Ίδρυμα, στο Δήμο, στο Σύλλογο,

....σε όλους τους Χαρακιώτες τα περαιτέρω...

Το όνομά σου ψωμί στο τραπέζι
το όνομά σου νερό στην πηγή
το όνομά σου αγιόκλημα αναρριχώμενων άστρων
το όνομά σου παράθυρο ανοιγμένο την νύχτα
στην πρώτη του Μάη

Το όνομά σου ρινίσματα ήλιου
το όνομα σου στροφή από φλάουτο τη νύχτα
το όνομά σου στα χείλη των αγγέλων τριαντάφυλλο
το όνομά σου κουδούνισμα αλόγων που σέρνουν
την Ανοιξη πίσω τους.

Το όνομά σου βροχούλα στου σπορέα το μέτωπο
το όνομά σου περίσσευμα στου φτωχού την καλύβα
το όνομά σου τοπίο χωρισμένο με χρώματα
το όνομά σου δυο δρυς που το ουράνιο τόξο
στηρίζει τις ακρες του.

Το όνομά σου ένας ψίθυρος απ’αστερι σ’ αστερι
το όνομά σου ομιλία δυο ρυακιών μεταξύ τους
το όνομά σου μονόλογος ενός πεύκου στο Σούνιο
το όνομά σου ένα ελάφι βουτηγμένο ως το γόνατο
σε μιαν άμπωτη ήλιου

Το όνομα σου ροδόφυλλο σε ενός βρέφους το
μάγουλο
το όνομά σου πεντάγραμμο στις κεραίες των
γρύλλων
το όνομά σου ο ηνίοχος στην αμαξα του ήλιου
το όνομά σου πορεία πέντε κύκνων που σέρνουν
τη πούλια μεσούρανα

Το όνομά σου Ειρήνη στα κλωνάρια του δάσους
το όνομά σου Ειρήνη στους δρόμους των
πόλεων
το όνομά σου Ειρήνη στις ρότες των πλοίων
το όνομά σου ένας άρτος ,βαλμένος στην άκρη
της γης που περίσσεψε

το όνομά σου αέτωμα περιστεριών στον
Ορίζοντα.
το όνομά σου Αλληλούια πάνω στο Εβερεστ

ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ
αφιερωμένο εξαιρετικά
στους βαθύτατα θρησκευόμενους
στους τυφλά ερωτευμένους
και σε όσους νιώθουν λεύτεροι...

Λυχνάρι - Τεύχος 6-7 - Οκτώβριος 1988-Μάρτιος 1989 (Χρονογράφημα)

ΚΑΜΠΑΝΙΤΣΕΣ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ

Ανοιξη! Στο χωριό χαρά Θεού!
Φευγάτες από την καρδιά η μοναξιά κι η χειμωνιάτικη κλεισούρα.
Στους δρόμους, στις αυλές, κρινάκια - ζουμπούλια. Μεγάλη Παρασκευή!
Οι κοπελιές δυο-δυο για την εκκλησία.
Ένα μπουκέτο αγριολούλουδα για το στόλισμα του Επιταφίου.
Εγώ σκαρφαλωμένος στα βράχια λίγες καμπανίτσες να βρω.
Ήθελα τα δικά μου λουλούδια να 'ταν απάτητα, αμύριστα...
Αυτά που βγαίνουν σε μια σχισμάδα βραχου χωρίς νερό,

δίχως χώμα δίπλα σε χελιδονοφωλιές

και γω με κίνδυνο να γκρεμοτσακιστώ.
Μόλις γέμιζε η χούφτα μου,

με καταματωμένα πόδια από τα κοφτερά βράχια

αναρριχόμουν, έτρεχα αστραπή για την εκκλησιά.
Κι ήταν το δικό μου δωράκι κατάθεση ζωής!
Μέσα μου φόβος –ευγνωμοσύνη για μια χαρά που ‘ρχοταν.
Κι ήταν κάτι πιο μεγαλο κι από την Ανασταση του Χριστού.

Ηταν η ζωή που μοσχοβολούσε κάθε χρόνο, μαζί με την Ανοιξη.
Ήταν η γλύκα πριν γευτείς, κάτι που πολύ αποθύμησες.

Βιαζόμουν να γίνω παλικάρι.
Αμύριστες ροζ καμπανίτσες πήγαινα κάθε χρόνο στον Επιτάφιο.
Καθε Μεγάλη Παρασκευή μεγαλωνα κι ένα χρόνο - από την Ανοιξη.
Αμύριστες ροζ καμπανίτσες δεν πάω πλέον στο Χριστούλη,

όμως κάθε Μεγαλη Παρασκευή μικραίνω κάμποσα χρόνια από νοσταλγία.
Σε 3-4 χρόνια πιανω τα σαράντα.

Είναι πιο όμορφο τελικά να αποθυμάς παρά να γεύεσαι!
τη ζωή! μια γυναίκα! ένα όνειρο!
Σαν τις ροζ καμπανίτσες εκεί ψηλά στα βράχια

δίχως χώμα – δίχως νερό, δίπλα στις χελιδονοφωλιές.

γεναρης 1989
σπυρος πετρολεκας

Πασχαλιά 2009 - Τα ποιήματα της Αγγελικούλας...

"Αν δεν την βρεις την άνοιξη

να την φτιάξεις..."

Οδυσσέας Ελύτης

Νέο ΔΣ Συλλόγου Χαρακιωτών

Στις 2 Φεβρουαρίου, ο Σύλλογος των απανταχού Χαρακιωτών πραγματοποίησε εκδήλωση κοπής της πρωτοχρονιάτικης πίτας, στο κτίριο του Ιδρύματος Γ.Ν. Πετρολέκα, στον Πειραιά, παρουσία πολλών συμπατριωτών, που δημιούργησαν μια πολύ χαρούμενη ατμόσφαιρα, με τη ανταλλαγή ευχών και συζητήσεων.
Ακολούθησαν αρχαιρεσίες για την ανάδειξη νέου Δ.Σ., το οποίο, ύστερα και από τις επαναληπτικές αρχαιρεσίες στις 15 Μαρτίου προς συμπλήρωση των προβλεπομένων μελών, συγκροτήθηκε ως εξής:

ΧΡΥΣΑΝΘΗ ΘΕΟΦ. ΡΟΒΑΤΣΟΥ πρόεδρος
ΣΤΕΛΛΑ ΓΕΩΡΓ. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ αντιπρόεδρος
ΕΥΦΗΜΙΑ ΑΝΑΣΤ. ΤΡΑΙΦΟΡΟΥ γεν. γραμματέας
ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΝΔΡ. ΠΕΤΡΟΛΕΚΑΣ ταμίας
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΝΙΚ. ΞΑΣΤΕΡΟΥΛΗΣ μέλος
ΜΑΤΟΥΛΑ ΑΡΓ. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ μέλος
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΝΙΚ. ΧΕΛΙΩΤΗΣ μέλος

Αναπληρωματικά μέλη: Διαμαντής Αναστ.Κόκκορης
Δημήτρης Μπακαούκας
Δημήτρης Καραπάνος

Εξελεγκτική Επιτροπή :Παναγιώτης Κ. Πριφτάκης
Γεώργιος Γραμμένος

Κοινωνικά (Απρίλιος 2009)

ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ
Στις 12-1-2009 γέννησε στην Αθήνα η ΧΑΡΟΥΛΑ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ, κόρη του Δημήτρη Σπ. Πετρολέκα (Φρέσκος). Η Χαρούλα απέκτησε κορίτσι, ύστερα από τεσσερα αγόρια με μεγάλη διαφορά ηλικίας. Καλορίζικη η κορη. Μεγάλη η χάρη της μέσα σε τόσα αγόρια – πραγματική πριγκίπισσα.

ΓΑΜΟΙ
Στις 21-2-2009, στη Τραπεζοντή Σπάρτης, στο ναό της Αγίας Τριάδας, έγινε ο γάμος του Χαρακιώτη καταστηματάρχη ΙΩΑΝΝΗ ΘΕΟΔ. ΧΕΛΙΩΤΗ μετά της εκλεκτής και ωραίας νέας ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΜΠΡΙΣΙΜΙΤΖΗ από τη Σπάρτη. Να είναι ευτυχισμένοι.

ΘΑΝΑΤΟΙ
Στις 14-11-2008 πέθανε στον Πειραιά ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ σε ηλικία 78 ετών. Ο Γιάννης, Ζακυνθινής καταγωγής, ήταν γαμπρός του Χαρακα - είχε νυμφευθεί την ΚΟΥΛΑ ΙΩΑΝ. ΠΕΤΡΟΛΕΚΑ (Γκόμα), με την οποία απέκτησε 2 αγόρια (το Δημήτρη και τον Άγγελο). Ήταν ένας καλός οικογενειάρχης, ήσυχος και ηπίων τόνων. Υπηρέτησε ως υπάλληλος του Ι.Κ.Α. με αφοσίωση και εντιμότητα.

Στις 2-12-2008 πέθανε στον Πειραιά ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΡΜΠΟΥΖΟΣ σε ηλικία 81 ετών, με καταγωγή από Λεωνίδιο (από πατέρα) και από το Κυπαρίσσι (από μητερα), που ήταν η αγαπημένη του ιδιαίτερη πατριδα, όπου και περνούσε όλα τα καλοκαίρια του. Ήταν γαμπρός του Χάρακα, είχε νυμφευθεί την καλή Χαρακιώτισσα ΕΛΕΝΗ ΙΩΑΝΝ. ΠΕΤΡΟΛΕΚΑ (Ρούμελη), με την οποια απέκτησαν μια κόρη (τη Γιούλη). Ο Δημήτρης πέρασε όλα τα χρόνια του στον Πειραιά, ασχολούμενος με το εμπόριο.

Στις 27-12-2008 πέθανε στο Μόντρεαλ του Καναδά σε ηλικία 69 ετών, ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Γ. ΠΕΤΡΟΛΕΚΑΣ. Ηταν το πρώτο από τα 6 παιδιά του Γιωργου Πετρολέκα (Σολωμού). Έφυγε σε νεαρή ηλικία για τον Καναδά, όπου εργάστηκε σκληρά και δημιουργησε μια αξιόλογη επιχείρηση – είχε στο κέντρο του Μόντρεαλ το εστιατόριο "ΜΑΡΚΟ ΠΟΛΟ". Ήταν καλός οικογενειάρχης (με 2 κόρες) και αγαπητός σε όλους.

Στις 17-1-2009 πέθανε στον Πειραιά και κηδεύτηκε την επομένη στο χωριό ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΝΙΚ. ΧΕΛΙΩΤΗΣ (ΓΙΑΝΛΑΖΑΡΟΣ) ΣΕ ΗΛΙΚΊΑ 93 ετών. Ένας γνήσιος Χαρακιώτης που έζησε σχεδόν όλα τα χρόνια της ζωής του στο χωριό, είτε εν δράσει (κτηνοτρόφος), είτε ως απόμαχος. Είχε νυμφευθεί την ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΑΝΤ. ΠΕΤΡΟΛΕΚΑ (Παπαλέκα), με την οποία απέκτησαν 6 εξαίρετα παιδιά (5 αγόρια και 1 κορίτσι), που ζουν όλα καλά αποκατεστημένα στον Πειραιά. Διακρινόταν για τον ήπιο χαρακτήρα του, σοβαρός, ήσυχος, καλός οικογενειάρχης. Δυστυχώς, επί πολλά χρόνια έμεινε χωρίς την καλή γυναίκα του, αλλά και μόνος του κατόρθωνε να αυτοεξυπηρετειται, μένοντας στο χωριό και κάνοντας μαλιστα τακτικό περπάτημα. Έφυγε πλήρης ημερών μέσα στη φροντίδα και την αγαπη των παιδιών του.
Αιωνία η μνήμη τους

Γράφει ο Θεόδωρος Παπαγεωργίου