Ζάρακας - Οδοιπορικό

1.15 μ.μ. - παραλία "Κόχυλα" στην Αριάνα (Σάββατο 25 Οκτώβρη 2008)

Ένα σύννεφο ταξιδεύει βιαστικά - η θάλασσα σκούρα μπλε σπάει στην παραλία...

Η φύση γύρω ήρεμη ξεκουράζεται μετά τη γέννα των καρπών της...

Ένα smart απόμερα - με ένα ζευγαράκι.

Στη σχισμάδα λίγα κυκλάμινα μας ξεπροβοδίζουν.

Καλό Φθινόπωρο

5.30 μ.μ. - Μοναστήρι Ευαγγελίστριας (Σάββατο 25 Οκτώβρη 2008)

Η εικόνα της Παναγίας στον πάνω ναό σε κοιτά στα μάτια.
Γύρω απόλυτη σιωπή - τα νοήματα εκπέμπονται από παντού, δεν εκφράζονται...
Ο πυράκανθος στην αυλή - από γη επαγγελίας.
Το Μυρτώο απέναντι - και το βλέμμα της αδελφής - μια απεραντοσύνη
Το μελομακάρονο με το σπαστο καρύδι - πλασμένο με προσευχές.
"...ότι την ανομία μου εγώ γιγνώσκω και η αμαρτία μου ενώπιόν σου εστί διά παντός."
(πιο οδυνηρή η μετάνοια από την πίστη)
...ναι αδελφή-Ξένη...

Τα του Θεού δεν αποτυπώνονται σε megapixel υψηλής ανάλυσης -
πάνε κατευθείαν στην καρδιά μας και μένουν εκεί αιώνια...

σπυρος πετρολεκας

Η Παναγιώτα Πετρολέκα θυμάται...

"Αυτό το τραγούδι το έλεγε η μητέρα μου, η Χρυσούλα..."
Μια Παρασκευή κι ένα Σαββάτο βράδυ (της τάβλας)

Μια Παρασκευή κι ένα Σαββάτο βράδυ
μάνα μ’ έδιωχνε από τ’ αρχοντικό της
σπίτι για να βρω χωριό να κατοικήσω
φεύγω κλαίοντας φεύγω παραπονιώντας
βρίσκω ένα δεντρί ψηλό σαν κυπαρίσσι
-δέξε με δεντρί ψηλό μου κυπαρίσσι
να οι κλώνοι μου κρέμασε τα άρματά σου
να ο ίσκιος μου πέσε γλυκά κοιμήσου
κι όταν σηκωθείς το νοίκι να πληρώσεις
μια σταλιά νερό στη ρίζα μου να ρίξεις για να δροσιστώ

"Αυτό το τραγούδι μου το τραγούδησε ο άντρας μου, όταν με πρωτογνώρισε και με ερωτεύτηκε..."

Καντάδα Χαρακιώτικη

Εδώ στην Πάνω Γειτονιά έχω κι εγώ να κάνω
μια γλάστρα με βασιλικό θέλω να την ξεκάνω

Εμείς τα δυο αγαπιόμαστε κι όποιος ζηλεύει ας χάσει
της πικροδάφνης το νερό να πιει να μας ξεχάσει

Εσύ από κει μαραίνεσαι κι εγώ από δω λυπούμαι
τάξε κερί στην Παναγιά μήπως κι ανταμωθούμε

Αν θελεις για να σμίξουμε απλώσε μου το χερι
να μη μας ξεχωρίζουνε έτσι με το μαχαίρι

Καλοκαιρινές αναμνήσεις...

Αισθητική... η ηθική του μέλλοντος (Χώρα - Σέριφος 2008)

...που δυο ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο (Άγια Μαρίνα - Σίφνος 2008)

σπυρος πετρολεκας

Αρχιτεκτονική και Χάρακας (2)

γράφει ο Παναγιώτης Νικολαϊδης

Ευαισθησίες πολιτιστικού συλλόγου

Σίφνος 2008

φωτογραφία: Σπύρος Πετρολέκας

Μαθήματα φύσης

Οι καπεταναίοι των βουνών ("Τρέχοντας για την Κορύτα")

Στον Αι-γιάννη... Αύγουστος 2008

φωτογραφία: Παναγιώτης Νικολαϊδης

Χαρακιώτικοι γάμοι - πένθη - μνημόσυνα (Σεπτέμβριος 2008)

ΓΑΜΟΙ
Ο ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΕΤΡΟΛΕΚΑΣ του Ιωάννη και της Παρασκευής (εγγονός του Θεόδωρου και δισέγγονος του μπαρμπα-Διαμαντή "Κοκοσίνη") ενυμφέφθη στις 4-5-2008 στον Ιερό Ναό Ταξιαρχών Κορυδαλλού, την εκλεκτή νεα από τον Κορυδαλλό ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΜΑΝΕΣΗ του Ιωάννη και της Κυριακής, ιδιωτική υπάλληλο.

Να ζήσουν ευτυχισμένοι.

ΘΑΝΑΤΟΙ
Στις 13 Ιουνίου απεβίωσε στον Κορυδαλλό Πειραιώς η ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΑΛΥΓΙΖΑΚΗ, σε ηλικία 86 ετών. Η Βασιλική ήταν κόρη του Ιωάννη και της Ελένης Πετρολέκα ("Γιαντσιβίλη"). Τα νεανικά της χρόνια τα έζησε στο Χάρακα, ως μια από τις ωραίες κοπέλες του χωριού που με το ωραίο ντύσιμο και την εμφάνισή της γενικότερα είχε επονομασθεί “Φρειδερίκη”. Παντρεύτηκε στον Πειραια τον Θεόδωρο Αλυγιζάκη, με τον οποίο απέκτησε μια κόρη.

Αιωνία της η μνήμη.
Στις 4 Ιουλίου 2008 απεβίωσε στον Πειραιά η ΓΑΡΥΦΑΛΛΙΑ ΓΙΑΚΟΥΜΑΚΗ σε ηλικία 86 ετών. Η Γαρυφαλλιά ήταν κόρη του Γεωργίου και της Θεοδώρας Παπαγεωργίου("Μπακαλούμη"). Έζησε στο χωριό τα νεανικά χρόνια, όπου διακρινόταν για τη σεμνότητά της και τη θρησκευτική της πίστη - μάλιστα ήταν και κατηχήτρια. Είχε μεγάλη έφεση στην τέχνη του κεντήματος. Παντρεύτηκε στον Πειραιά το Χαράλαμπο Γιακουμάκη, ο οποίος δεν έζησε πολλά χρόνια. Παιδιά δεν απέκτησαν.

Αιωνία η μνήμη.

Στις 30 Ιουλίου 2008 απεβίωσε στον Πειραιά και κηδεύτηκε την επόμενη στο Χαρακα ο ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΡΕΠΟΥΣΗΣ σε ηλικία 86 ετών. Ο Βασίλης είχε Χαρακιώτισσα μάνα - τη Μαριώ Πετρολέκα και Κεφαλλονίτικης καταγωγής πατερα. Δυστυχώς έμεινε ορφανός από πατερα σε πολύ μικρή ηλικία κι η μητέρα του τον μεγάλωσε στο χωριό. Έφυγε μικρός για τον Πειραιά όπου δούλεψε σκληρά (μικροπωλητής κλπ.), αλλά με την αξιοθαύμαστη ευφυία του και την απαράμιλλη επιχειρηματική του δραστηριότητα κατόρθωσε να δημιουργήσει μια αξιοζήλευτη οικονομική κατάσταση, αλλά και μια σπουδαία οικογένεια, με την καλή σύζυγο Αννα από το Κυπαρίσσι, με την οποία απέκτησε τρία εκλεκτά παιδιά, όλοι διακεκριμένοι επιστήμονες στην κοινωνία του Πειραιώς. Ο Βασίλης Ρεπούσης προσέφερε σημαντικές υπηρεσίες στο Ιδρυμα Πετρολέκα, ως μέλος και πρόεδρος της Διαχειριστικής Επιτροπής του Ιδρύματος. Αγαπούσε πολύ τους συμπατριώτες, Χαρακιώτες και Κυπαρισσιώτες και περνούσε τα καλοκαίρια του στο χωριό.

Αιωνία του η μνημη.

Στις 21-8-2008 απεβίωσε στον Πειραιά και κηδεύτηκε στο Χάρακα η ΜΑΡΙΑ ΑΝΔΡΟΜΙΔΑ σε ηλικία 84 ετών. Με καταγωγή από τα Νειάτα, είχε παντρευτεί στο Γερακα τον Παναγιώτη Ανδρομιδά, αλλά τα περισσότερα χρόνια έζησε στο Χάρακα, όπου ο σύζυγός της υπηρέτησε ως αγροφύλακας. Ταυτίστηκε με το χωριό και εκεί μεγαλωσε τα 3 της παιδιά (2 αγόρια κι 1 κορίτσι που ζουν καλά αποκατεστημένα στον Πειραιά.)

Αιωνία της η μνήμη.

ΜΝΗΜΟΣΥΝΑ
Τους θερινούς μήνες έγιναν μνημόσυνα στον Χάρακα εις ανάπαυση των:
- Αντωνίου Δούκα (επί συμπληρώσει 2 ετών)
- Ελένης Αντωνίου Πετρολέκα (επι συμπληρώσει 6 μηνών)
- Ασπασία Λιουδάκη (επι συμπληρώσει 3 μηνών)
- Βικτωρίας Ελ. Παπαγεωργίου (επί συμπληρώσει 3 ετών)

γράφει ο Θεόδωρος Παπαγεωργίου